Lieve kleine Astur.

Je was de hond die iedereen hoopte te hebben. Je was meer dan gewoon onze hond. Persoonlijk was je mijn beste en trouwste vriendin, mijn vaste looppartner. Of je nu wandelde, liep of sprong, je deed het telkens met klasse. Je was zo sierlijk en elegant, maar boven alles, was je zacht en super lief. De liefde die je ons geschonken hebt tijdens de korte 6,5 maanden is bijna onbeschrijfelijk. Ze was zo echt, puur en onvoorwaardelijk. Lieve schat wat mis ik je geur, je blaf, je onschuld, je blik, je zotte streken, je vriendschap, je warmte. Al je kleine gewoontes, onze kleine gewoontes.

Je week letterlijk geen seconde van m’n zijde, je was me zo trouw. We hadden onze eigen taal, je begreep me zo goed. Ik sta nog steeds perplex van jou intelligentie. Ik begrijp niet hoe een peuter zoals jij, slechts 8,5 jong zo slim kon zijn. Het versterkte onze band want het was dankzij jou intelligentie dat het mogelijk was om zo goed op mekaar te zijn afgestemd. Astur meid ik mis je zo verschrikkelijk hard!

Je gaf een enorme meerwaarde aan ons leven. Ik zal het nooit kunnen aanvaarden dat jou kort onschuldig leventje op zulke brutale wijze is gestopt ! Het drama speelt zich telkens af in mijn m’n hoofd en maken de dagen en nachten zwaar. De gedachte dat je angst of pijn hebt moeten doorstaan is ondraaglijk. Ik vraag me continu af wat er allemaal door jouw schattig kopje ging toen je telkens verder verdwaalde om dan uiteindelijk op die grote lawaaierige koele harde snelweg te belandden, op zoek naar ons. De woede en frustratie overheersen momenteel ons leven.

De leegte voelt zo kil aan. Alles binnen en buitenhuis doet ons aan jou denken. Niets is nog hetzelfde zonder jou. Je was voortdurend ons zonnetje in huis en nu is alles alleen nog maar grijs.

Slaap zacht Lieverd.

Geschreven door Wim De Pauw

Inkululeku Astur, in memorandum Rhodesian Ridgeback